ف.خ
دوست داشتن از دیدگاه روانشناسی
ما کسی را دوست داریم که بتوانیم با او در مورد خودمان صحبت کنیم.
این معنی عشق و دوست داشتن است.
همه ی ما به این حس خوب عمیقا نیاز داریم.
ما می توانیم کسی را دوست داشته باشیم که در کنار او خودمان را دوست داشته باشیم.
روانشناسان روی این موضوع تحقیق کردند.
آنها دختران و پسران مختلف را انتخاب کردند، با توجه به ویژگی های ظاهری و اجتماعی از آن ها خواستند همدیگر را یک جلسه ببینند.
صحبت های زوج ها با هم ضبط و سپس بررسی شد.
هدف روانشناسان این بود که ببینند چه نوع مکالمه هایی در قرار اول شانس قرار دوم را پیش بینی می کند.
فکر می کنید تکرار چه کلمه ای در صحبت ها، بیشتر از همه نشان می داد که دو نفر به هم علاقمند شدند؟
“من“
بله! استفاده از واژه ی “من” یعنی این که من می توانم با تو در مورد خودم صحبت کنم.
یعنی من با تو احساس راحتی می کنم
من دوست دارم توسط تو دیده شوم.
نکته ی دیگر این آزمایش این بود که زمانی شنیدن “من” نشانه ی خوبی بود که از زبان دختر گفته می شد، نه پسر!
می توان نتیجه گرفت نشانه ی شروع یک رابطه ی عاطفی این است که
پسر در مورد دختر کنجکاو باشد
و دختر این حس را دریافت کرده،
تمایل پیدا کند در مورد خودش صحبت کند.
دوست داشته شدن،
احساس صمیمیت
و حرف های غیر کلیشه ای
یعنی من در کنار تو خودم هستم و این “خودم” را دوست دارم.
من می خواهم این حس را باز هم تجربه کنم.
ما وقتی عاشق می شویم حس می کنیم که انگار او را سال ها می شناسیم.
این نشانه ی یک کشش روحی ناخودآگاه است که در ما ایجاد می شود.
حسی که می گوید او شبیه ترین فرد به من است.
ترکیب “غریب آشنا” به نحو زیبا و شاعرانه ای این حس دیده شدن و فهمیده شدن توسط یک غریبه را بیان می کند.
پیشنهاد می کنم مقالات زیر را مطالعه بفرمایید:
رزرو وقت مشاوره
ثبت ديدگاه