من لجباز ، لوس و بامزه هستم!

ف.خ

روانشناسی لوس ها:

لوس و لجباز : بعضی ویژگی ها خیلی بد هستند، ولی ما آنها را بد نمی دانیم.

وقتی جایی از ما سوال می شود نقاط ضعف شما چیست معمولا به رفتارهایی اشاره می کنیم که از نظر جامعه خجالت آور نیستند، حتی ممکن است جالب و بامزه هم باشند، و حتی خوب.

مثل ساده بودن،

زود عصبانی شدن،

لجباز و لوس بودن.

من خیلی حساس هستم و زود قهر می کنم.
این که من مثل بچه ها رفتار می کنم، به طور غیر مستقیم نشانه ی این است که من به مراقبت احتیاج دارم. من نیاز دارم یک نفر آنقدر مرا دوست داشته باشد که با من مثل یک کودک رفتار کند. به من محبت کند.

لجباز بودن یعنی من یک انسان بالغ نیستم.

چرا بالغ نیستم؟

این که من لوس هستم و زود ناراحت می شوم یعنی:

در وجود من یک هسته ی آسیب پذیر هست که به اندازه کافی محبت، احترام و تایید دریافت نکرده است.

بخاطر همین هر چیز کوچکی می تواند به من احساس تهدید دهد.

هر انتقاد و مخالفتی به این معنی است که من به اندازه کافی خوب نیستم.

من لجباز لوس و بامزه هستم دکتر فائزه خانلرزاده

چون شخصیت قوی و قابل دفاعی ندارم.

به همین خاطر زود ناراحت می شوم،

لج می کنم،

برای رسیدن به خواسته هایم پافشاری می کنم،

چون هر لحظه می خواهم خودم را اثبات کنم.

واقعیت یک آدم لجباز و لوس این است:

من آدمی هستم که نمی شود با من حرف زد,
کسی نمی تواند کنار من به آرامش برسد,
من گوش شنوا برای شنیدن حرف های دیگران ندارم.
من توانایی درک موقعیت ها را ندارم.

این ویژگی های نپخته و کودکانه, برای دیگران خوشایند نیست.
هر چند نمی شود انکار کرد که تا مدتی کوتاه جذابیت ایجاد می کند. ولی در بلندمدت باعث دلسردی طرف مقابل می شود.

چون فرد لجباز این حس را در دیگران بوجود می آورد که اصلا مهم نیستند.

لوس بودن یعنی فقط من مهم هستم

خواسته های من حتما باید برآورده شوند.
این رفتار کودکانه است. ولی نه از نوع کودکی بامزه و خواستنی, بلکه از نوع کودک منزجر کننده و بی فکر.
کودکی که دیر یا زود ما را خسته می کند.