ف.خ
روانشناسی نصیحت
هیچ کس با نصیحت درست نمی شود،
این اتفاق البته در فیلم ها زیاد می افتد, ولی در واقعیت خیر!
ما دوست داریم دیگری ما را درک کند.
خودش را جای ما بگذارد و به احساس ما فکر کند.
نصیحت همین کار را انجام می دهد.
ما با توجه به نیازها و خواسته هایمان پند و اندرز را انتخاب می کنیم.
نصیحت کننده در مقابل فرد خاطی می نشیند و زشتی عملش را به او یادآوری می کند, توضیح می دهد تا او را احساساتی کند.
در صورتی که تنها جایی که تحت تاثیر قرار نمی گیرد همان احساس همدلی فرد خاطی است.
کسی که در جایگاه متهم و آدم بد داستان است, نمی تواند نصیحت را بپذیرد.
نصیحت یعنی اینطور نباش!
اینی که تو هستی خوب نیست. حال با هر زبانی که گفته شود چندان فرقی نمی کند.
نصیحت تاثیر ندارد همانطور که نرود میخ آهنی در سنگ!
چون پشت هر آزارگر یک کودک زخم خورده و خشمگین نشسته.
فردی که احساس می کند بد است و غیرقابل دوست داشتن.
او نیاز دارد حرف هایش شنیده شده, احساساتش درک شود.
او نیاز ندارد نصیحت بشنود.
چون نصیحت منطق را نشانه می گیرد و فرد خشمگین منطق ندارد.
باید بخش آسیب پذیر وجودش,
آن انسان زخم خورده و آزارگر دیده شود.
نصیحت کننده باید بداند:
تکرار پیام ” تو بد هستی و دیگری خوب است” هیچ کمکی به رفع مشکل نمی کند.
فقط احساس نفرت از خود و دیگری را شدیدتر و زخم را عمیق تر می کند.
ما باید قبول کنیم وقتی درگیر احساسات عمیق هستیم، نصیحت هیچ تاثیری ندارد.
پیشنهاد می کنم مقالات زیر را مطالعه بفرمایید:
ثبت ديدگاه